نگاهم کن
صدای خاموش مرگ نگاه عاشقم بشنو.
من اینجا ناشناسم باز
غریبم بی کسم گم کرده راهم باز
به من بنما طریق روشن شهر نگاه آشنایت را
نشان ایمن معبد استوارت را.
مرا کی می پذیری تو؟
قدم در کوچه پس کوچه های تو در توی مبهم پیدا شدن تا چند؟
جدال ممتد میان باور و تردید تا کی؟
تو گم گشته و من دیری است گم کرده
حکایت خود بگو تا کی؟
روایت من کنم تا چند؟
تمامش کن......
کسی رنج مرا هرگز نخواهد دید
به ظاهر طرح خرسند یک لبخند را نشاندم بر لبانم من
تو دیگر لین مکن باور که ای تزویر دیرینه است
من و خنده؟
مرا کی میپذیری تو.... مرا دریاب
دریاب
دریاب
جمعه 1 اسفند 1387 - 9:40:17 PM